
En el camino
Han pasado diez años y es un día de invierno.
Tú caminas por las avellanedas
y vas junto a esos sauces amarillos
que avanzan por los ríos con luna.
No será como ahora, no tendrás veinte años;
la nieve irá acercándose a tu casa y el aire verde moverá en tus ojos sus bosques de cristal y de silencio. Recuérdalo, hubo un río.
Los árboles vivían en el imán del agua.
Por la noche, escuchábamos gotear en las sombras
la canción de los búhos.
Y, luego, la corriente se llevó nuestras caras.
No sabemos a dónde. No sabemos por qué.
Aún estamos aquí.
Pero, de pronto, han pasado diez años
y tú y yo somos dos desconocidos.
De "Un caso sencillo" 1986 Benjamín Prado
El dibuix és de Hopper
Per reflexionar i mirar que això no ens passi amb qui tenim aprop... però clar... això també és cosa de dos...
ResponEliminaDe vegades hi ha ocasions que requereixen aquesta desconeixença...vol dir que hem canviat...gràcies pel comentari
ResponElimina